Persoonlijke groei
🧩 Wat betekent 'verbinding met je lichaam' eigenlijk?
Weet je wat ik jarenlang dacht? Dat ik best goed in m’n lijf zat. Ik sportte, at gezond-ish, deed af en toe een yogales en ging trouw naar de fysio als er iets vastzat. Maar eerlijk? Ik had geen idee wat m’n lichaam me echt probeerde te vertellen.
Verbinding met je lichaam is geen trucje. Het is geen takenlijstje die je even afvinkt: meditatie, check. ademhalingsoefening, check. Het is veel subtieler — en soms veel confronterender. Het is die knoop in je maag voor een afspraak die “gewoon werk” lijkt. Die spanning in je schouders die je al weken negeert. Of dat gevoel van “ik ben moe maar ik blijf doorgaan” — terwijl je lijf je letterlijk probeert te laten stoppen.
Ik weet nog dat ik in een coachtraject zat en m’n begeleider zei: “Je praat over je emoties alsof je een PowerPoint presenteert. Waar voel je dit in je lijf?” En ik dacht serieus: Wat bedoel je?! In m’n hoofd, obviously. 😅 Maar dat was dus precies het punt. Ik zat zó in m’n hoofd dat ik niet eens meer wist hoe het voelde om écht in mijn lichaam te zijn.
Verbinding betekent dus: je lijf weer serieus nemen als bron van informatie. Niet alleen fysiek — zoals pijn of honger — maar ook emotioneel. Want emoties wonen in je lichaam. Denk aan verdriet als een brok in je keel, of angst als een kramp in je buik. En weet je wat? Je kunt dat leren voelen. Het is een spier die je kunt trainen.
Soms begon dat bij mij gewoon met opmerken: hé, ik span mijn kaak alweer aan. Of: m’n adem zit hoog, ik zit vast in stressmodus. Kleine dingen. Maar dat bewustzijn — dat is waar de magie begint.
Er is ook een verschil tussen over je lichaam nadenken en in je lichaam zijn. Het eerste voelt veilig, controleerbaar. Het tweede… dat is kwetsbaarder. Maar juist daar ontstaat die echte connectie. Soms is het eng. Soms voel je dingen die je liever had weggestopt. Maar hé — liever dat dan blijven leven als een hoofd op pootjes.
Dus nee, lichaamsverbinding is geen spiritueel project waar je een guru voor moet zijn. Het is simpelweg leren luisteren. En jezelf toestaan om stil te staan. Om te vertragen. Om weer te voelen: hier ben ik. In dit lijf. Op dit moment.
En als je dat kunt? Dan verandert er écht iets.
